Pumpkin girls.

Zdjęcia zrobione jakieś dwa miesiące temu, ale nie wyrzucę ich przecież tylko dlatego, że nie miałam czasu (moja wina...) wrzucić ich na Pasionek. ;)

- Amber, a myślisz, że jak długo ta dyńka tu będzie?

- Nie wiem, Kudłata, dopiero halołiny były, więc pewnie jeszcze trochę.

A co to są halołiny?

- Ojejku, jak możesz nie wiedzieć! Poza tym - skup się, Smarkata!

- No skupiam się przecież!

- Jakoś nie widać!

- Teraz widać, leci!- Łap ją, Puchata, łap!

- No i widzisz, Szylkrecie Mały, sikorka nam odleciała.

- No i widzę. To wszystko przez tę dyńkę.

Beige Beret.

Mimo że wiele razy powtarzałam "niczego więcej Wam nie kupię! Będziecie spały na gołych panelach!" (czym oczywiście nikt się nie przejmował) - kupiłam kotom berecik. Beżowy. :)
Od jakiegoś czasu szukałam jakiegoś ładnego kociego legowiska*, ale albo ceny był wzięte z kosmosu (tam najwyraźniej Kotolubów stać na takie rzeczy dla swoich Podopiecznych...), albo niektóre legowiska, budki, itp. były szpetne jak nekkery, albo... za małe.
Tak - podstawowym warunkiem (oprócz ceny) było to, aby w nowej leżance mieścił się nasz najmłodszy i największy kot - Esme. Zależało mi też, żeby miejsce do ułożenia futra było proste (przykład nieco skomplikowanej budy dla psa tutaj - polecam cały odcinek, ale jak ktoś chce zobaczyć o co mi chodzi, to konkretnie: 5 minuta 25 sekunda filmiku ;) ) i ładne.
Dlatego koty mają berecik.
Od Pani dwóch brytków: niebieskiego Czesia i pomarańczowej Candy (link do fb). :)

*powód był jeden i bardzo konkretny: Esme uwielbia kłaść się w przedziwnych miejscach, w których od razu wygląda jak porzucony kot. Pod drzwiami wyjściowymi, na kapciach, przed drzwiami do łazienki. A mnie cierpła wełna, jak na to patrzyłam. Teraz może leżeć i wyglądać jak porzucony kot... w bereciku. :)

Zdjęcia są, jakie są, głównie robione po ciemku, z lampą, bez lampy - w różnych konstelacjach.

Pierwsza użytkowniczka.

Latte: "Poleżę, dopóki nikt nie zauważy..."

Bii: "Moja kolej!"

Latte: "Obok bereciku też jest fajnie..."

Esme: "Mieszczę się!"

Esme: "Tak też się mieszczę!

Elegance.

Jakiś czas temu dostałam w prezencie zestaw moich ulubionych herbat przewiązanych wstążką. Zieloną wstążką.
Nie wiem, co mnie napadło, ale zaczęłam ciemiężyć koty. :D
I nie, nie Esme. Tę dwójkę, która stanowiła o wiele większe wyzwanie. ;)

- Amber, popatrz proszę, zdjęcie Ci chcę zrobić!

- Nie ma mowy!

- Amberzyco, no proooszę.

- Nigdy w życiu! Wyglądam jak jakiś przebrany (fuj!) kot!

- Jedno zdjęcie, Amber, plis.

- No dobrze.

- No ale przecież nie takie! Robisz wytrzeszcz!

- Wiesz co? To się ugryź w wełnę!

- Trykociu, proszę, jedno takie ładne zdjęcie.

- No to masz!

- Dziekuję Trykociu.

- Proszę. Należą się cztery chrupelki.

- Pierożku, a czy Ty wiesz, że masz kokardkę na ogonku?

- ...

- Fifi, no weź zobacz, jest taka ładna!

- ...

- Owco, jak otworzę jedno oko, a nawet jeśli zechcę się odwrócić,
to mój ogonek ma wyglądać tak pięknie, jak zawsze. Czy to jest jasne, wełnista istoto?

- Tak Pierożku, przepraszam Pierożku.

New beginning.

Trudno jest wrócić, trudno jest znowu zacząć. 
Przecież jest instagram, przecież i tak nie będę miała czasu kontynuować... 
Przecież blog pracowy wyssał mnie do cna i nie wystarczyło entuzjazmu na Pasionek...
Ile razy bym sobie obiecywała, ile razy bym postanawiała, że będę pasionkować regularnie - nic z tego nie wychodzi.
Nie wiem, czy wyjdzie tym razem. Może się wreszcie uda, może nie.
Nie wiem, czy ktoś jeszcze tu zagląda. Jeśli tak - odezwijcie się proszę w komentarzach, ponieważ chciałabym mieć świadomość tego, czy jestem sama w tym moim zakątku internetu, czy jest tu jeszcze Ktoś. :)

Amber: I co? Myślisz, że tym razem Ci się będzie chciało? Zobacz, jak mnie się chce cokolwiek...
Owca: Nie wiem, Amberzyco. Najpierw znowu pójdzie jak po grudzie, zawsze się może nie udać, a potem... zobaczymy. ;)

PS Wielokrotnie pisałam, że uwielbiam język polski. Nadal tak jest. Jednak mój angielski tak potwornie się uwstecznił, że może niech chociaż jego ślad zostanie w tytułach wpisów.